Chaos en paradijs
Door: Jules
Blijf op de hoogte en volg Jules
24 Juli 2017 | Filipijnen, Cebu City
Ik leef nog hoor! Binnen twee dagen vertrek ik naar het tweede deel van mijn reis, dus ik vond het wel eens tijd voor een blog.
Afgelopen donderdagavond ben ik aangekomen in Cebu, waar ik opgehaald werd door Josephine (mijn Filipino coördinator die bij mij zal blijven) en Suze (een worldmapper die vorig jaar in de Filipijnen was en Josephine op kwam zoeken). We gingen naar ons hotel (met airco gelukkig, want jezus, wat is het hier heet) waar ik als een blok in slaap ben gevallen.
De volgende ochtend kon ik dan het echte Cebu meemaken. Verkeer waar je u tegen zegt; zelfs op de A1 is het niet zo druk. Men kent hier geen verkeersregels en maakt geen gebruik van de rijbanen, waardoor er immense en onnodige files ontstaan. Naast auto's staat het ook bomvol met winkeltjes langs de weg; eten, drinken, telefoonhoesjes, kleding, drogisterij spullen, noem het maar op. En natuurlijk kan ik de zwerfhonden niet vergeten, want ook deze maken een groot deel uit van het straatbeeld.
's Ochtends zijn Suze en ik naar Josephine haar huis gegaan, waar we hebben ontbeten en onze grote bagage hebben gedropt. Onze kleine rugzakken gingen mee op reis naar eerst Dumaguete en een dagje later Siquijor.
Eten is enorm goedkoop hier, je betaald zo'n 3 à 4 euro (150 à 200 pesos) voor een grote maaltijd (rijst dus). In de hostels kun je nog wel Westers eten bestellen, vooral het ontbijt vind ik fijn. Over een paar dagen tijdens mijn vrijwilligerswerk op het eiland zal het ontbijt toch echt uit rijst bestaan waarschijnlijk, helaas...
In ieder geval: de tweede dag namen we dus de boot verder naar Siquijor, een práchtig eiland. We verbleven hier één volle dag, waarop we een eiland tour hebben gedaan. We hadden een driver gevonden van een tricycle (een motor met overdekte zijspan die fungeren als taxi) die ons de hele dag rond wilde reiden.
We hebben een voetenbadje gehad met visjes die aan je voeten knabbelen, maar dan in de natuur, gratis en voor niets, met water zo helder als ons kraanwater. We hebben gezwommen in de watervallen, gezwommen en gesnorkeld in de zee met water zo blauw als de lucht en nemo's die gelukkig wel snel te vinden waren. Het leuke was dat het strand zo verborgen lag, dat er alleen maar Filipino's aan het vissen, zwemmen en eten waren, geen enkele toerist.
Langs de wegen zie je wederom veel winkeltjes, veel huisjes en alleen maar palm- en bananenbomen; je loopt hier waarschijnlijk een hoger risico om dood te gaan door een vallende kokosnoot op je hoofd, dan al dat terrorisme dat je op het nieuws in Nederland ziet; niets van te merken hier.
En vandaag zijn we met de boot weer terug gegaan naar Cebu. De golven waren wel erg ruig, waardoor ik blij ben dat de boot uberhaubt ging en dat we niet omgeslagen zijn (zo vond ik het lijken, maar in werkelijkheid viel het best wel mee denk ik). Ik blijf hier tot woensdag en vertrek dan naar Bohol, een ander eiland. Daar zal ik geen wifi hebben, wat betekent dat er een tijdje geen teken van leven op het internet zal verschijnen. Wel heb ik dan een Filipijns nummer, dus dat komt wel goed hoor mam :)
Dus bij deze: dit was het voor nu! Ik spreek jullie over een tijdje pas weer, of een weekend tussendoor als ik even op en neer ga naar een meer bewoonder eiland.
Veel plezier op de kermis en dikke kus vanuit hier xxx
Ps. Ik typ dit al liggend op mijn zij in bed op mijn telefoon om 12 uur 's nachts, dus sorry voor enkele typfouten
Afgelopen donderdagavond ben ik aangekomen in Cebu, waar ik opgehaald werd door Josephine (mijn Filipino coördinator die bij mij zal blijven) en Suze (een worldmapper die vorig jaar in de Filipijnen was en Josephine op kwam zoeken). We gingen naar ons hotel (met airco gelukkig, want jezus, wat is het hier heet) waar ik als een blok in slaap ben gevallen.
De volgende ochtend kon ik dan het echte Cebu meemaken. Verkeer waar je u tegen zegt; zelfs op de A1 is het niet zo druk. Men kent hier geen verkeersregels en maakt geen gebruik van de rijbanen, waardoor er immense en onnodige files ontstaan. Naast auto's staat het ook bomvol met winkeltjes langs de weg; eten, drinken, telefoonhoesjes, kleding, drogisterij spullen, noem het maar op. En natuurlijk kan ik de zwerfhonden niet vergeten, want ook deze maken een groot deel uit van het straatbeeld.
's Ochtends zijn Suze en ik naar Josephine haar huis gegaan, waar we hebben ontbeten en onze grote bagage hebben gedropt. Onze kleine rugzakken gingen mee op reis naar eerst Dumaguete en een dagje later Siquijor.
Eten is enorm goedkoop hier, je betaald zo'n 3 à 4 euro (150 à 200 pesos) voor een grote maaltijd (rijst dus). In de hostels kun je nog wel Westers eten bestellen, vooral het ontbijt vind ik fijn. Over een paar dagen tijdens mijn vrijwilligerswerk op het eiland zal het ontbijt toch echt uit rijst bestaan waarschijnlijk, helaas...
In ieder geval: de tweede dag namen we dus de boot verder naar Siquijor, een práchtig eiland. We verbleven hier één volle dag, waarop we een eiland tour hebben gedaan. We hadden een driver gevonden van een tricycle (een motor met overdekte zijspan die fungeren als taxi) die ons de hele dag rond wilde reiden.
We hebben een voetenbadje gehad met visjes die aan je voeten knabbelen, maar dan in de natuur, gratis en voor niets, met water zo helder als ons kraanwater. We hebben gezwommen in de watervallen, gezwommen en gesnorkeld in de zee met water zo blauw als de lucht en nemo's die gelukkig wel snel te vinden waren. Het leuke was dat het strand zo verborgen lag, dat er alleen maar Filipino's aan het vissen, zwemmen en eten waren, geen enkele toerist.
Langs de wegen zie je wederom veel winkeltjes, veel huisjes en alleen maar palm- en bananenbomen; je loopt hier waarschijnlijk een hoger risico om dood te gaan door een vallende kokosnoot op je hoofd, dan al dat terrorisme dat je op het nieuws in Nederland ziet; niets van te merken hier.
En vandaag zijn we met de boot weer terug gegaan naar Cebu. De golven waren wel erg ruig, waardoor ik blij ben dat de boot uberhaubt ging en dat we niet omgeslagen zijn (zo vond ik het lijken, maar in werkelijkheid viel het best wel mee denk ik). Ik blijf hier tot woensdag en vertrek dan naar Bohol, een ander eiland. Daar zal ik geen wifi hebben, wat betekent dat er een tijdje geen teken van leven op het internet zal verschijnen. Wel heb ik dan een Filipijns nummer, dus dat komt wel goed hoor mam :)
Dus bij deze: dit was het voor nu! Ik spreek jullie over een tijdje pas weer, of een weekend tussendoor als ik even op en neer ga naar een meer bewoonder eiland.
Veel plezier op de kermis en dikke kus vanuit hier xxx
Ps. Ik typ dit al liggend op mijn zij in bed op mijn telefoon om 12 uur 's nachts, dus sorry voor enkele typfouten
-
24 Juli 2017 - 20:35
Marie-José & André:
Wat heerlijk te lezen dat je geniet van alles, had ook niet anders verwacht. Prachtige foto's -
24 Juli 2017 - 21:56
Fietske:
Stoer Jules. Geniet ervan met elke vezel in je lijf!!
Voor je het weet zit je weer thuis met een bonk aan ervaring.
Ben supertrots op jou en ook heel jaloers.
Dir zijn toch wel de reizen diee ik ooit had willen maken.
Enjoy lieve schat. En ik kijk uit naar je volgende verhalen.
-
24 Juli 2017 - 23:59
Mama:
Lieverd! Wat een heerlijk verhaal. Super om te lezen dat het je zo goed gaat, het naar je zin hebt, mooie dingen meemaakt in dit paradijs, fijn gezelschap hebt, in een drukke bevolking meedraait, goed te eten krijgt, deze blog schrijft terwijl je nog leeft, de kermis niet mist en bovenal straks op Bohol een nummer krijgt waardoor we niet van elkaar vervremen ;) Geniet, beleef en ervaar mijn schat. Top geschreven! Hou van je xxx -
25 Juli 2017 - 00:46
Irene:
Wauw jules wat een ervaringen nu al en wat nog gaat komen . Geniet ervan met volle teugen xxx
-
25 Juli 2017 - 13:46
Conny Jansen:
Wat een prachtige belevenis, en wat een voorrecht dat je dit allemaal mag meemaken. Pas goed op, en niet met vreemde mannen praten -
25 Juli 2017 - 23:25
Patricia:
Jules, wat een prachtige levenservaring rijker straks weer!
Geniet en pas goed op jezelf, dan pas ik goed op je mams!
Liefs van ons xx -
05 Augustus 2017 - 15:19
Francine:
Jules
Ik ken je alleen van een enkele keer bij de AH maar wat leuk om te lezen hoe jij het daarginds allemaal doet. Wat een ervaringen voor de rest van je leven. Wat fijn voor Astrid, Rob en Freek om dit zo allemaal te kunnen volgen.
Heel veel succes gewenst en we lezen graag mee als het mag. Theo en Francine.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
