Simpel en genieten
Blijf op de hoogte en volg Jules
31 Juli 2017 | Filipijnen, Talibon
De afgelopen dagen waren prachtig, vol, warm, soms lastig, maar vooral bijzonder. Woensdag zijn we van Cebu eerst op de boot gesprongen naar Bohol. Klein bootje en hoge golven: geen goede combinatie... We hebben na onze aankomst wat gegeten, boodschappen gedaan voor de week en nog een boottochtje gemaakt naar Jao Island. Op zo'n 20 minuten varen van Talibon ligt dit klein, arm maar mooi eiland dat bestaat uit 3 dorpjes. Eenmaal aangekomen daar, zijn we naar het gastgezin gelopen, bestaande uit Sonja, haar man, 2 kinderen en 2 nichtjes. Het huis is primitief, maar heeft alles wat je nodig hebt. Ik ben de enige die op een bed slaapt, de rest op de grond; zo gaat dat hier nou eenmaal. Buiten is een huisje met een wc pot die je doorspoelt met een emmer water en een teiltje waar je je in kan wassen. Aan de andere kant van het huis is een waterput, waar het water voor te wassen uit wordt gehaald. Het water voor te koken komt van een schonere waterbron, en drinkwater komt uit flessen. Als laatste staat er nog een soort overdekt keukentje met wat pannen erin die worden verwarmd door een ouderwets vuurtje.
De mensen hier zijn enorm aardig, maar ook ontzettend verlegen. Veel blanken komen hier niet, dus mijn verschijning is erg bijzonder hier. Dit was vooral te merken tijdens een optocht die plaatsvond: in plaats van naar de optocht, keek iedereen naar mij. Ongemakkelijk kun je het ook wel noemen.
De eerste twee dagen waren we in het day care center. Van half 9 tot ongeveer half 12 brengen kinderen van 3-4 jaar hier hun tijd dansend, spelend, zingend en lerend door. De eerste dag dat ik binnen kwam gelopen, renden er twee meisjes huilend naar buiten, waarvan er eentje bang naar huis was gegaan, omdat er een 'grote enge blanke' was. Gelukkig durfde ze op dag twee wel weer binnen te treden ;)
Ik heb met ze de letter A geoefend en vanwege nutrition month gaan we komende week een dag voor ze koken. Het is wel lastig met ze te communiceren, sinds zij geen Engels spreken en ik geen Bisaya. Ondanks deze taalprobleempjes werkt een glimlach nog altijd!
Het leven hier is erg simpel. Ik word wakker, eet wat (boterham met pindakaas, thank god dat ik geen rijst hoef te ontbijten!), ga samen met Josephine naar werk (wat elke dag weer ergens anders en iets anders is), tussendoor lunchen, daarna avondeten koken en eten, wassen en slapen. Het eten hier is verbazingwekkend lekker. Twee keer per dag rijst en vaak met kokosmelk, wat we hier zelf maken. (Ik grapte tegen Josephine dat kokosmelk maken bij een programma als 'How it's made' zou moeten komen, aangezien wij altijd alleen het eindproduct in de supermarkt zien liggen in Nederland.) Verder gooien we er wat groenten of vis bij, en dan is het smikkelen geblazen. Heerlijk! Koken is echt een happening, een bezigheid, en niet iets even snel tussendoor. De simpelheid is zo rustgevend, echt genieten.
Net zoals in Afrika laten de mensen hier wederom zien dat je zo blij kunt zijn met zo weinig. Iedereen lacht hier altijd, danst altijd, ondanks dat ze hier absoluut geen luxe kennen. Echt heel fijn om mee te maken en zo mooi om te zien. Dat blijft toch wel het ding dat ik wederom mee zal nemen naar huis. (Al blijf ik hier gelukkig nog even, want ik wil hier zeker nog niet weg!)
Dat dansen leren ze in het Ballet Centre dat hier is opgezet. Elk weekend komt er iemand hierheen om de kinderen les te geven. Sommige oudere kinderen zijn zelfs naar Cebu gegaan om daar een tijdje professionele lessen te volgen, zodat zij het de kinderen ook kunnen leren. Inspirerend om ze een talent te zien ontwikkelen en een beginnetje maken aan hun toekomst.
Ik hoop dat ik een beetje een beeld heb kunnen schetsen van hoe het er hier uitziet en aan toe gaat. Alle verhalen horen jullie natuurlijk achteraf :)
Tot snel weer!
Ps. Jao betekend in de Filipijnen 'big lizzard' en in Indonesië is het 'a place far far away'. Far far away kun je het wel noemen ja :)
-
31 Juli 2017 - 05:49
Mama:
Zo! Wat een inspirerend verhaal...alweer! Wat een beleving, wat een reis! Mooi om te lezen hoe jij dit leven, de mensen maar vooral de simpelheid van iedere dag beleefd en dit op een mooie manier omschrijft. Super lieverd! Zo fijn dat het goed met je gaat en zo fijn om contact met je te hebben. Nogmaals...geniet en beleef en sla alles goed op, we willen straks alles horen en zien (op beeld). Hou van jou. Kus x -
31 Juli 2017 - 08:29
Francine:
Wat een mooi bericht Jules en wat mooi dat we zo een beetje mee kunnen genieten van jouw bezigheden in de verre land. Geniet met volle teugen van je belevenissen en we blijven je een beetje volgen. Lieve groetjes van Theo en mij. -
31 Juli 2017 - 08:28
Francine:
Wat een mooi bericht Jules en wat mooi dat we zo een beetje mee kunnen genieten van jouw bezigheden in de verre land. Geniet met volle teugen van je belevenissen en we blijven je een beetje volgen. Lieve groetjes van Theo en mij. -
31 Juli 2017 - 08:31
Francine:
Zie dat mijn reactie er 2x op staat, was niet de bedoeling kan het helaas niet verwijderen. Volgende keer beter. Sorry. -
31 Juli 2017 - 22:38
Conny:
Wat een beleving, en mooi om mee te maken hoe simpel het leven kan zijn zonder al teveel materieel. Dit blijft je je hele leven bij. Dikke natte kus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley