Dzina langa di Jules

Zoals jullie misschien wel door hebben zijn de titels van alle blogs in Chichewa. Ik zal de betekenis altijd in de blog zelf vermelden.

De titel van deze blog betekend: mijn naam is Jules.

(Deze blog heb ik op dinsdag geschreven, maar ik had de kans niet om hem te uploaden.)

Als ik het me goed herinner was ik gisteren gebleven bij het avondeten. Na het avondeten hadden we taalles. Dat was echt ontzettend leuk! We hadden een prachtig geïmproviseerd bord (een tafel op een tafel gezet met een papier erop geplakt). Het ging allemaal erg snel maar ik vind het echt super leuk dat nu tegen mensen een woordje in hun eigen taal terug kan praten.

Vandaag gingen we eerst naar een basisschool genaamd Thundu. Toen we daar aankwamen, verzamelden alle kinderen zich om onze busjes heen. Iedereen was super vrolijk en er is me toch wat afgezwaaid. Het was een grote zand vlakte ten grootte van een voetbalveld denk ik. Daaromheen stonden wat gebouwen wat klaslokalen voor moesten stellen. Er werd verteld dat we foto’s mochten maken, dus daar heeft iedereen ook volop gebruik van gemaakt. Als eerste kregen we een rondleiding van de head teacher. Hij liet ons zijn kantoor zien, een opslagruimte, de wc’s en wat klaslokalen. Erg mooi om te zien hoe hij zo trots was op alles. Vooral de hygiëne die ze daar hadden was hij erg trots op. Ze leerden daar om hun handen te wassen na het plassen. Dit is bijna nergens het geval. Na de rondleiding gingen we presentaties doen. Wij gingen wat vertellen aan hun over Nederland en zij gingen wat vertellen aan ons over Malawi. Het waren kinderen van de basisschool en de middelbare school, wat docenten en wat mensen van wat projecten. Het engels was moeilijk te verstaan, maar het was wel super interessant. Het was voor hen ook erg gek om te horen over hoe het in Nederland is. Vlak? Heuvels? Iedereen gaat naar school?

Na de presentaties gingen we daar lunchen. We hadden een lokaal gerecht. Ik weet de naam niet meer, maar het was vlees in deeg als een soort appelflap. Dat was me toch lekker! Tijdens de lunch hebben we ook nog met een aantal jongens gepraat en we hebben ze wat Nederlands geleerd. Echt super leuk!

Na de school vertrokken we naar YODEP om daar deel te nemen aan een voetbaltoernooi. De beste teams van lokale projecten deden mee inclusief wij. Jeetje wat zijn zij goed! Absoluut niet sportief, maar echt ontzettend behendig! Onze vrienden van de school kwamen ons ook nog bezoeken daar, maar er waren ook veel kinderen van YODEP zelf. (YODEP is een huis voor weeskinderen). Wat zijn die kinderen ontzettend lief. Ze maken ontzettend snel contact. Als je ging zitten om te kijken naar de wedstrijd, kwamen ze meteen bij je zitten. Meestal ook nog in je benen en altijd met je handen of met je haar spelen. Echt ontzettend leuk. Wel heel zielig dat ze zich meteen aan je gaan hechten, omdat ze natuurlijk geen ouders hebben, maar je moet ook weer doei zeggen. Gelukkig gaan we daar morgen weer terug om daar 2 dagen te helpen. Er zal dus ook geen blog komen op die dagen, want dan slapen we op het project.

Er was een heel erg merkwaardige situatie vandaag bij het voetbaltoernooi. Er waren 3 kleine kindjes waarvan 1 er een heel klein stukje brood had. Hij ging het meteen delen met zijn 2 andere vrienden waardoor iedereen echt een heel klein stukje had. Ze hebben al zo weinig en dan gaan ze ook nog delen? Wow!

Ik vond het trouwens ook ontzettend leuk om jullie reacties te lezen! Keep them going :)

Jongens, wat is het hier toch geweldig. Ik kan het bijna niet uitleggen en jullie zullen het ook niet begrijpen. Je kunt het alleen zelf zien. Maar jongens toch, wat is het hier geweldig. (Ik val in herhaling, ik weet het.)

Kusjes,

Jules